Οι βατσιμάνηδες της Μασσαλίας

Βατσιμάνηδες ονομάζονται οι ναυτικοί που παραμένουν ως φύλακες στα καράβια που βρίσκονται παροπλισμένα είτε στα ανοιχτά των λιμανιών είτε δεμένα στους κάβους. Το Αλντεμπαράν, φορτηγό πλοίο χωρίς πλοιοκτήτη, έχει ρίξει άγκυρα στα ανοιχτά της Μασσαλίας. Ο λιβανέζος καπετάνιος Αμπντούλ Αζίζ, ο έλληνας μηχανικός Διαμαντής και ο τούρκος ασυρματιστής Νεντίμ έχουν ξεμείνει στο πλοίο περιμένοντας τον νέο πλοιοκτήτη.

Μέρα με τη μέρα γνωρίζονται μεταξύ τους με τρόπο που δεν το είχαν κάνει ποτέ, τόσα χρόνια πριν που ταξίδευαν μαζί στις ανοιχτές θάλασσες. Αναμνήσεις, αμφιβολίες, φόβοι και αγωνίες αναδύονται και πλέκονται σαν δίχτυ γύρω τους μαζί με απέλπιδες έρωτες και περίεργες αναμνήσεις. Και οι τρεις άντρες "βουτάνε στα βαθιά" σε ένα ταξίδι γνωριμίας με τον εαυτό τους και τους άλλους. Η Μασσαλία στέκει ολόγυρά τους γοητευτική και απόκοσμη: πόλη γεμάτη μνήμες, πόλη εξορίας, δίχως μέλλον κι ωστόσο με τη ζωή να κυλάει καυτή στις φλέβες της.

"Οι βατσιμάνηδες της Μασσαλίας" είναι ένα μυθιστόρημα μαύρο και τρυφερό συνάμα, βίαιο όσο και το φως της Μεσογείου, και με λόγο καίριο και ρεαλιστικό, που σοκάρει όσο και η πραγματικότητα. Οι ήρωες -ναύτες, μετανάστες, πόρνες, μαφιόζοι και μοιραίες γυναίκες- καταγράφονται με ντοκιμαντερίστικη ματιά να διηγούνται, να αναπολούν, να μελαγχολούν και να φιλοσοφούν.

Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2003 από τη σκηνοθέτρια Κλερ Ντεβέρ με πρωταγωνιστές τους Μπερνάρ Ζιροντό και Οντρέ Τοτού.

Θέματα:

Γαλλική πεζογραφία - Μυθιστόρημα (843)  Βιβλίο

Οι βατσιμάνηδες της Μασσαλίας

Ζαν - Κλωντ Ιζζό

Μεταφραστής: Μαριλένα Κοραντζάνη

Αθήνα-Μεταίχμιο-Αριθμός Έκδοσης: 3

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 2001

σ. 372

Σχήμα: 20χ13

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-501-166-6

Γλώσσα πρωτοτύπου: γαλλικά

Τίτλος πρωτοτύπου: Les Marins perdus

Κινηματογραφικές ταινίες             

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Μια ελεγεία για τη Μασσαλία και τους ναυτικούς, γραμμένη με μαύρη απαισιοδοξία και τρυφερότητα.

Φίλιππος Φιλίππου, Το Βήμα της Κυριακής

Μια ιστορία μελαγχολική αλλά πολύ ζωντανή.

Le Monde